„…I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało.”Wersy te mówią o Synu Bożym, zwanym także Słowem lub Logosem Bożym, przed wydaniem Go na świat w ludzkim ciele. Jest jeden wieczny Syn Boży. Jest On zwany Jednorodzonym, co oznacza tylko jednego zrodzonego z Boga Ojca. (‘zrodzony’ oznacza po prostu urodzonego). Syn Boży jest zrodzony z Ojca „przed wszystkimi wiekami”, tj. przed stworzeniem, przed początkiem czasów. Tak jak czas ma swój początek w stworzeniu, tak Bóg istnieje przed czasem, w wiecznym niekończącym się istnieniu bez początku i bez końca. Wieczność jako słowo nie oznacza niekończących się czasów. Oznacza tylko bieżącą teraźniejszość, bez przeszłości i bez przyszłości. Dla Boga nie ma przeszłości ani przyszłości; wszystko jest teraźniejszością, wszystko jest dzisiaj.
W wiecznym Bożym „teraz”, przed stworzeniem świata, Bóg Ojciec dał życie dla swego Jednorodzonego Syna. Oznacza to, że mimo tego, iż Syn jest „zrodzony z Ojca” i pochodzi bezpośrednio od Niego, Jego pochodzenie jest wieczne. Nigdy więc nie było czasu, kiedy nie było Syna Bożego. Chociaż zrodzony z Ojca i w Nim mający swoje pochodzenie, Jednorodzony Syn zawsze istniał, lub raczej zawsze istnieje jako niestworzony, wieczny i boski. Dlatego Ewangelia św. Jana mówi:
„Na początku było Słowo, a Słowo
było u Boga, a Bogiem było Słowo” (Jan 1:1)
Jako odwiecznie zrodzony z Boga i zawsze istniejący z Ojcem w „niekończącym się stworzeniu”, Syn Boży jest rzeczywiście „Światłością ze Światłości, Bogiem Prawdziwym z Boga Prawdziwego”. Bóg jest Światłością, i co się z Niego narodzi musi być Światłością. I Bóg jest Prawdziwym Bogiem, i co się z Niego narodzi musi być Prawdziwym Bogiem. Z porządku stworzenia wiemy, że co jest zrodzone musi mieć taką samą istotę, jak to, co rodzi, wydaje na świat. Nie może być w swej istocie różne. Więc człowiek rodzi człowieka, ptak ptaka, ryba rybę, kwiat inny kwiat. Jeśli więc Bóg, największa pełnia i doskonałość, daje życie dla Syna, Syn musi być taki sam jako Ojciec we wszystkim oprócz synowstwa.
Syn jest „zrodzony, nie stworzony z jednej istoty z Ojcem”. Wszystko, co istnieje poza Bogiem jest stworzone przez Niego: wszystkie rzeczy widzialne i niewidzialne. Ale Syn Boży nie jest stworzeniem. Nie został stworzony ani uczyniony przez Boga. Został zrodzony z samej istoty i natury Boga. Bóg jest wiecznym Ojcem z natury i zawsze powinien mieć przy sobie wiecznego i niestworzonego Syna. Do samej Boskiej natury należy, że nie powinien On być osamotniony w swojej boskości, a sama istota Boskiej Miłości i Dobra naturalnie powinna przepływać i reprodukować się w Bożym Synu: „Synu swoim umiłowanym”, jak Go nazywa Apostoł Paweł (Kol 1:13).
Istnieje więc „przepaść” pomiędzy stworzonym i niestworzonym, pomiędzy Bogiem a wszystkim, co Bóg stworzył z niczego (ex nihilo). Syn Boży, zrodzony z Ojca przed wszystkimi wiekami, nie jest stworzony lecz przedwiecznie zrodzony z boskiej istoty Ojca. Należy do „strony Ojca”. Syn Boży jest tym czym jest Bóg. Wyrażenie „jednej istoty” znaczy po prostu, że Bóg-Syn jest wszystkim tym czym jest Bóg-Ojciec (istota, esencja, z łac. esse znaczy ‘być’). Ojciec jest boski, Syn także jest boski. Ojciec jest wieczny, Syn także jest wieczny. Ojciec jest niestworzony, Syn jest niestworzony. Ojciec jest Bogiem i Syn jest Bogiem. To właśnie wyznajemy mówiąc o Synu Bożym Jednorodzonym, współistotnm Ojcu. Będąc zawsze z Ojcem, Syn ma z Nim jedną wolę, jedną moc, władzę i jedno działanie. Czymkolwiek Ojciec jest, jest tym i Syn; cokolwiek Ojciec robi, robi to Syn. Pierwotnym aktem Boga jest akt tworzenia. Bóg-Ojciec jest twórcą nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. W tym akcie tworzenia, Syn jest tym, przez którego się wszystko stało. Syn uczestniczy w tworzeniu jako jedyny, który wypełnił wolę Ojca. Boski akt tworzenia, a w szczególności każde działanie skierowane na świat w postaci np. objawień czy działań zbawczych są wolą Ojca i są wypełniane przez Syna w jednym i tym samym boskim działaniu: „Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane” (Kol 1:16-17)
Symbol Wiary dalej mówi: „…Który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba…”
Syn Boży urodził się w ludzkim ciele dla zbawienia świata. Jest to podstawa prawosławnej wiary; na niej opiera się życie chrześcijan. Symbol Wiary podkreśla, że to właśnie „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia” przyszedł Syn Boży. Bóg wysłał na świat swego Syna z powodu swojej doskonałej miłości. Już w trakcie aktu stworzenia Bóg wiedział, że aby świat był Jego, musi nastąpić wcielenie Syna czyli przyjęcie przez Niego całej ludzkiej natury, ciała i duszy.
„ A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy. Jan świadczył o nim i głośno wołał: Ten to był, o którym powiedziałem: Ten, który za mną idzie, był przede mną, bo pierwej był niż ja. A z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską”(Jan 1:14-16).
tłum. Jurek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz